Τα επικίνδυνα εμβόλια και άλλα Αισώπεια παραμύθια

Κεφάλαιο Πρώτο, Βιολογία Γενικής, Γ' Λυκείου:
"Στην ενεργητική ανοσία ο οργανισμός μπορεί να δεχτεί μια ποσότητα εμβολίου το οποίο περιέχει νεκρούς ή εξασθενημένους μικροοργανισμούς ή τμήματά τους (τεχνητός τρόπος). Το εμβόλιο, όπως θα έκανε και ο ίδιος ο μικροοργανισμός, ενεργοποιεί τον ανοσοβιολογικό μηχανισμό, για να παραγάγει αντισώματα και κύτταρα μνήμης. Το άτομο που εμβολιάζεται δεν εμφανίζει συνήθως τα συμπτώματα της ασθένειας και φυσικά δεν τη μεταδίδει."

Φαίνεται πως η διδασκαλία της βιολογίας έχει μετατραπεί, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, σε εξιστόρηση και παράθεση απλών θεωριών, τις οποίες συντάσσουν οι δογματικοί επιστήμονες που καταστρώνουν στα εργαστήρια της Bayer και της Monsanto διαβολικά σχέδια για την ποδηγέτηση του ανθρώπινου πληθυσμού.

Ως αποτέλεσμα της έλλειψης βασικών γνώσεων βιολογίας και της ολοένα αυξανόμενης συνωμοσιολογίας γύρω από τις υποτιθέμενες συνέπειες στην υγεία των εμβολιαζόμενων, διαβάζουμε σήμερα πως βρέφος ούτε 2 μηνών πέθανε καθώς δεν είχε πραγματοποιήσει το προβλεπόμενο εμβόλιο κατά του κοκκύτη.

Ένα ακόμα δείγμα των καιρών. Ένα ακόμα σύμπτωμα των αλλεπάλληλων και αλληλένδετων παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας, η ρίζα των οποίων εντοπίζεται στο ανεπαρκές εκπαιδευτικό σύστημα.

http://ellinikahoaxes.gr/2016/10/17/pertussis

Υ.Γ. Δεν τίθεται θέμα εξωραϊσμού της δράσης των Bayer και Monsanto. Απλή αναφορά ονομάτων.

Στον γυάλινο πύργο... for the greater good of God.

Η οικονομική κρίση της τελευταίας εξαετίας η οποία πλήττει καθημερινά το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει δυσμενώς, στο χρηματικό (και χρηματιστικό, προς θεού)κομμάτι της, και την Εκκλησία Α.Ε. Τα έσοδα φαίνεται πως μειώνονται με εκθετικούς ρυθμούς σε μια επιχείρηση που ανθούσε και έδειχνε να είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά πως να το κάνεις, τα φορολογικά και ψυχολογικά βάρη είναι κολοσσιαία, και που χρόνος για να πας στην εκκλησία την Κυριακή, και που λεφτά για θρησκευτικό γάμο θα μου πεις. Και θα συμφωνήσω. Και προ κρίσης, και με πολύ χρόνο και πολλά λεφτά θα συμφωνούσα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Λέγαμε λοιπόν πως το πελατολόγιο μειώνεται ραγδαία, επομένως σαν εταιρεία που σέβεσαι τον εαυτό σου καλείσαι να περισώσεις ό,τι δύνασαι προκειμένου να βγάλεις τα προς το ζην, γιατί η αγορά εργασίας είναι σκληρή και πλήρως ανταγωνιστική στο πεδίο της μυθολογίας. Anyway, ένας τρόπος είναι γνωστός, δοκιμασμένος και ιδιαίτερα αποτελεσματικός (βλ. χρεοκοπημένη Γερμανία και 2ος Παγκόσμιος),η δημιουργία ενός πλασματικού εχθρού και η συσπείρωση του "ποιμνίου" (πολιτικού τότε, θρησκευτικού τώρα) προς την αντιμετώπιση αυτού. 

Κατά συνέπεια, πληθαίνουν οι πολίτες εκείνοι οι οποίοι στο όνομα της θρησκείας τους, στην περιπτωσή μας της Ορθόδοξης Χριστιανικής, χτίζουν έναν γυάλινο πύργο στον οποίο κλείνονται, περιχαρακώνονται και βαφτίζουν κάθε τι το οποίο δεν φέρει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά του ποιμνίου κλειδώνεται έξω από αυτό και αφήνεται στη μοίρα του.

Τρανταχτό παράδειγμα η απόρριψη των παιδιών προσφύγων από αρκετά σχολεία της Θεσσαλονίκης και της Λέσβου. Οι εμφορούμενοι από αμιγώς χριστιανικά αισθήματα και -αποκλειστικά κατ'ευφημισμόν- πολίτες βάζουν λουκέτο με το "έτσι θέλω" στη μόνη ευκαιρία των προσφυγόπουλων για υγιή ένταξη στην ελληνική κοινωνία. Και η πρόφαση; Μα φυσικά η αλλοίωση του δυτικοχριστιανικού πολιτισμού μας, αλλά και η αδυναμία ένταξης τους (!) λόγω της διαφορετικής θρησκευτικής τους πίστεως.

Ο "άγιος αναρχικός", όπως χαρακτήριζε ο Νίτσε τον Χριστό, σίγουρα θα ήταν απογοητευμένος από τους σύγχρονους ακόλουθους του, αν και κατά πως φαίνεται, θα έμενε έξω από τον πολυπόθητο γυάλινο πύργο.

Μ' αυτά και μ' αυτά, έρχεται στο νου το τραγούδι των Iron Maiden, το οποίο ταιριάζει γάντι στην κατάσταση μας. Ή μάλλον στην κατάντια μας. For the Greater Good of God λοιπόν.

He gave his life for us

He fell upon the cross

To die for all of those

Who never mourn his loss

Ο αποδιοπομπαίος τράγος και η σιωπή των αμνών

Από την διαμόρφωση των πρώτων πολιτικών μαζών της αρχαιότητας, τα λογικά άλματα και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι μοιάζανε πάντα λύσεις απλές, οικονομικές και τελεσφόρες, για τα εκάστοτε προβλήματα του μεγάλου/σημαντικού/δημοσίου προσώπου που αποκτούσαν κοινωνικό χαρακτήρα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα σήμερα σε μια τυπικά Ευρωπαϊκή χώρα, της οποίας οι πολιτικές -και όχι μόνο- συζητήσεις θα έπρεπε να διαπνέονται από το πνεύμα της Αναγέννησης όσον αφορά στην συνεχή αμφισβήτηση και τον επαναπροσδιορισμό των αρχών που διέπουν την ιδιωτική και την κρατική συμπεριφορά. Αντιθέτως, καθώς οι επικλήσεις στην αυθεντία από τα έδρανα της βουλής και οι αναφορές σε Μοντεσκιέ και Ρουσώ μας προκαλούν ένα μειδίαμα που καταπνίγει ένα εκκωφαντικό γέλιο ή κλάμα, ο μέσος σκεπτόμενος πολίτης παρακολουθεί ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας να παραδίδεται στον φονταμενταλισμό, στην πλήρη κατάργηση της λογικής.

Ένα κομμάτι διόλου ευκαταφρόνητο, το οποίο θεωρεί πως για τα προβλήματα του φέρουν την ευθύνη οι προσφυγικές ροές, ένα κομμάτι που αναπολεί "δημιουργίες δρόμων" από εθνοσωτήρες που έκοβαν δεσμούς αντί να τους λύνουν.

Το χάσμα μεταξύ του γόνιμου διαλόγου και του τυφλού μίσους καλούνται να γεφυρώσουν οι πολιτικοί κατά κύριο λόγο, αλλά οι κρατούντες τα ηνία της Γηραιάς ηπείρου, όσο και αυτοί πέρα από τον Ατλαντικό, αντί για προτάσεις το μόνο που προσφέρουν τις μέρες αυτές είναι μακρόσυρτους μονολόγους και παιάνες για παλιές και νέες κατακτήσεις.

Και το βάρος πέφτει στον πολίτη για άλλη μια φορά.