Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Πώς πάει η επανάσταση;


Στα πλαίσια της αστικής, κοινοβουλευτικής "δημοκρατίας" οι "ελευθερίες" και οι επιλογές είναι άπειρες και αδιάκοπα ανανεούμενες. Ένας φαύλος κύκλος απόρριψης της προηγούμενης "καθεστηκυίας" τάξης, η εκλογή και εγκαθίδρυση μιας νέας εμφορούμενης με νέα ήθη και ριζοσπαστικές προτάσεις ωσότου να αποτελέσει την νέα νόρμα κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα οι επιλογές ανάμεσα από τις οποίες "ελεύθερα" καλούμαστε να διακρίνουμε την καταλληλότερη, από το τι διαλέγουμε να μας ψυχαγωγήσει μέχρι τον μελλοντικό κυβερνήτη της χώρας μας, συνήθως αποτελούν προϊόν προηγουμένως διευθετημένων αντεγκλήσεων και διεργασιών που έχουν πραγματοποιηθεί σε μικρά τραπέζια, σε ακόμα μικρότερα δωμάτια, πιθανώς σε κάποια συνοικία όπου το ενοίκιο πλησιάζει το ετήσιο εισόδημα ενός μέσου πολίτη.

Το σκηνικό είδαμε να επαναλαμβάνεται και οι αντίστοιχες "ελευθερίες" (πάντα σε εισαγωγικά, κατ' ευφημισμόν ελευθερίες, πάντοτε γλυκές και προσιτές στα αυτιά μας) να προσφέρονται για άλλη μια φορά στον Αμερικανικό λαό, ο οποίος είχε να διαλέξει ανάμεσα στη συστημική Χίλαρι και στον "αντι-συστημικό" Τραμπ. Μια δικλείδα ασφαλείας δηλαδή για οποιονδήποτε βρισκόταν στο μικρό εκείνο δωματιάκι.

Η δημοκρατική γυναίκα(σημείο που τονιζόταν συνεχώς για την προσέλκυση των γυναικών ψηφοφόρων μέσω ενός επίπλαστου φεμινισμού), έτοιμη να πολεμήσει για τα δικαιώματα των αδυνάτων αλλά με τις ενδιαφέρουσες γνωριμίες στην Wall Street. Ο ριζοσπάστης (εδώ γελάμε) Τραμπ, ο οποίος δεν υπακούει στην πολιτική ορθότητα και στους νόμους του καθωσπρεπισμού αλλά είναι έτοιμος να θυσιαστεί στον βωμό της επιχειρηματικότητας, της οποίας φαίνεται πως ξεχνάνε πολλοί πως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι.

Μπορεί κάποιος να πει πως υπήρχαν πάντα και οι ανεξάρτητοι από τους δύο υποψήφιοι για τον κόσμο να στηρίξει και να μην κινηθεί με βάση την πεπατημένη. Όμως η ελευθερία σου σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του οικονομικά ανώτερου σου. Είπαμε, είσαι ελεύθερος να διαλέξεις... ανάμεσα σε δύο άτομα που προβάλλονται διαρκώς από τα ΜΜΕ, ενώ κάθε άλλη δυνατή επιλογή κρίνεται ανεπαρκής και επικίνδυνη. Μην είσαι αχάριστος.

Έστω και με αυτά τα δεδομένα όμως, θα περίμενε κανείς πως θα επικρατούσε μια λογική του τύπου "το μη χείρον βέλτιστον", έτσι ώστε να μην υφαρπάξει τα ηνία της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο ένας άνθρωπος ανοιχτά ρατσιστής, μισογύνης, ομοφοβικός, αρνητής του φαινομένου του θερμοκηπίου, ο οποίος θα δώσει χωρίς καμία αιδώ και ανοιχτά το "σήμα" στους μεγάλους επιχειρηματίες της Αμερικής να καταργήσουν κάθε εργασιακό κεκτημένο και ενδεχομένως να περιορίσει το δικαίωμα της κάθε γυναίκας στην έκτρωση!


Η αντίδραση μου στο αποτέλεσμα των Αμερικανικών εκλογών, από την Γλυκιά Συμμορία του Νίκου Νικολαΐδη.