Δωμάτιο 29

Το πρώτο του βήμα στο μονοπάτι είναι δυναμικό, αποπνέει σιγουριά και το σχέδιο είναι ξεκάθαρο. Ενστικτώδης αντίδραση και ανάγνωση του περιβάλλοντος: ρομαντική. Τα πάντα συνδέονται μέσω μιας σχέσης αιτίου-αποτελέσματος, "όλα γίνονται για κάποιο λόγο".

Όσο η ματιά γίνεται οξύτερη διεισδύει στα φαινόμενα, διαβλέπει ορθότερα το υπόβαθρο, το υποβόσκων. Ο βηματισμός χάνει την σιγουριά του και αποκτά μια σπασμωδικότητα, αφήνεται στο τυχαίο και το παροδικό. Και η σύγκρουση μεταξύ του φαντασιακού πόθου για ευτυχία και του πραγματικού τυχαιοκρατικού γεννά τον φόβο, την αγωνία.

Σε μια εποχή όπου επικρατεί ο φετιχισμός της ηδονής η οποία καθίσταται επιβεβλημένη, υποχρεωτική(Is there anything sadder than a hotel room that hasn't been fucked in?I'd like to get a piece of that but I need an introduction), ενώ έχει διαμορφωθεί μία κοινωνική πραγματικότητα μη βιώσιμη, το Υποκείμενο ασφυκτιά. Σε ένα κόσμο όπου τον καλεί να δράσει, να μην μείνει στατικός ούτε στιγμή, να συμμετάσχει ενεργά σε οποιασδήποτε φύσεως σχέσεις όσο το δυνατόν περισσότερες και περισσότερο, ενώ ενδεχομένως στερείται της ελευθερίας αυτής, δημιουργείται και εντυπώνεται στο μυαλό μια πνευματική σύγχυση που τον περιχαρακώνει, τον αποξενώνει(A lifetime of spectating leaves you impotent, unable to join in without a frame of reference, watching the playback after the event).

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει δεν του επιτρέπει να απολαύσει ακόμα και τα ψήγματα ομορφιάς που θα αντικρίσει(Don't open the curtains,I'm allergic to sun...) καθώς τρέμοντας συνεχίζει να περπατά, έστω και ανορθόδοξα, έστω και σε έναν εναλλακτικό τελικά δρόμο, προσπαθώντας να ξεφύγει, μη γνωρίζοντας πως στην εξίσωση ο ρόλος του υποκειμενικού πρίσματος είναι εξίσου σημαντικός με τις αντικειμενικές συνθήκες.

Room 29
I heard them say
"Is the only place to stay"

Όπως μας λέει και ο Καμύ όμως ο Σίσυφος συνεχίζει να ανεβάζει τον βράχο στο λόφο και το Υποκείμενο επιλέγει να ζει και δεν τερματίζει την πορεία του. Επιπλέον, το "Δωμάτιο 29" είναι το μοναδικό μέρος στο οποίο δύναται να διαμορφώσει την πραγματικότητα, προσωπική και κοινωνική, που εκείνο θέλει. Έτσι καλείται πριν προβεί σε οποιαδήποτε αλλαγή να κάνει κάποιες απαραίτητες παραδοχές. Να αναγνωρίσει την εργαλειακή χρήση του στόχου, ο οποίος εξυπηρετεί την κινητοποίηση του ατόμου, αφού η επιθυμία όντας αέναη και ακόρεστη θα συνεχίσει να εφεύρει νέους στόχους. Να αναγνωρίσει την ύπαρξη των κοινωνικών κατασκευών γύρω του και τον τρόπο με τον οποίο επιδρούν στο νοητικό του οικοδόμημα. Τέλος, να συνειδητοποιήσει βαθιά μια σημαντική υπαρξιστική αλήθεια: πως η ζωή μπορεί να γίνει...

Unhealthy, unfair
And extremely entertaining